You are " Best Friend "

Himchan x You set1

“กริ๊งงงงงงงงงงงง” เสียงออดดังขึ้นคุณรีบเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าของคุณก่อนะจะสะพายกระเป๋าและรีบเดินอกกจากห้อง

“เฮ้ยยยยยยยย(ชื่อคุณ)จะรีบไหนว่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังคุณ

“กลับบ้านดิ จะให้ไหนล่ะ” คุณหันกลับไปพูดกับคนข้างหลัง

 “รอฉันแปปนึง เดี๋ยวไปส่ง”

“ไม่เป็นไรขอบใจแกมาฮิมชาน ฉันกลับเองได้”

“จะมาขอบจงขอบใจอะไรว่ะ เราเป็นเพื่อนรักกันนะ” คุณสะอึกกับคำว่า ‘เพื่อนรัก’

“อือๆ ก็ได้ๆ” คุณตอบส่งๆให้ฮิมชานไปก่อนจะออกมายืนรอหน้าห้องเรียน  

“เสร็จแล้วววว  ~” ฮิมชานออกมาพร้อมกับกระเป๋าเป้ของเขา 

“อื้อ !!” คุณและฮิมชานเดินไปที่รถของฮิมชานที่จอดอยู่ที่โรงรถ

“เธอหิวมั้ย?” ฮิมชานถามคุณเมื่อมาถึงรถ

“ไม่อ่ะ ฉันจะรีบกลับไปทำการบ้าน”

“โอเคๆๆ”  ฮิมชานตอบกลับพร้อมกับยื่นหมวกกันน๊อคให้คุณ คุณใส่หมวกและขึ้นซ้อนท้ายฮิมชาน

“จับแน่นๆล่ะ” คุณเกาะเอวเขาไว้ก่อนที่รถจะพุ่งทะยานออกไปข้างหน้าอย่างเร็ว

“บรื้นนนนนนนน เอี๊ยดดด” ฮิมชานมาส่งคุณหน้าบ้านก่อนจะสั่งนู่นสั่งนี่กับคุณแบบที่เขาเคยสั่งประจำ

“เข้า บ้านไปก็ล็อคบ้านเลยนะ อาบน้ำเสร็จก็กินข้าวด้วย  รีบทำการบ้านให้เสร็จและก็รีบเข้านอน อ๋อๆและที่สำคัญใส่เสื้อผ้าหนาๆและนอนห่มผ้าด้วยนะยัยบ๊อง” ฮิมชานพูดพร้อมยีหัวคุณ คุณรีบหลบไปข้างหลังก่อนเพราะไม่อยากให้เขามาทำแบบนี้กับคุณ

“กลับได้แล้วไป” คุณไล่เขากลับไป

“ไล่เลยนะ เชอะ” ฮิมชานมาเชอะชะกับคุณก่อนจะทำหน้างอนใส่คุณ

“โอ๋ๆๆ ไม่ได้ไล่ซะหน่อย ขอบใจนะที่มาส่ง ขับรถกลับดีๆล่ะ”

“ค้าบบบบบบบ~~~ “ ฮิมชานพูดก่อนจะขับรถออกไป

“บรื้นนนนนนนน” คุณมองเขาไปจนลับตาพร้อมถอนหายใจออกมา

“เฮ้ออออออ ฉันขอโทษนะฮิมชาน ฉันคิดกับนายแค่เพื่อนไม่ได้จริงๆ” คุณพูดออกมาก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

คุณและฮิมชานเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เราเป็นเพื่อนกันมา5ปี แล้ว ฮิมชานดีกับคุณทุกอย่าง แต่เมื่อความสนิทมันมากเกินทำให้คุณคิดล้ำเส้นคำว่าเพื่อนกับเขาไป แต่เมื่อคุณจะถอยความคิดนั้น มันทำไม่ได้เลย

วันต่อมา : คุณเดินเข้ามาใน รร.ก่อนจะมองหาฮิมชาน

“(ชื่อคุณ) มีไรจะให้ช่วยหน่อย” ฮิมชานวิ่งหอบมาหาคุณก่อนจะขอให้คุณช่วยเขา

“หือ อะไรหรอ?” คุณถามเขากลับไป

“ขอเบอร์รุ่งน้องคนนั้นให้หน่อย” ฮิมชานชี้นิ้วไปที่รุ่นน้องคนนั้นพร้อมทำหน้าอ้อนใส่คุณ

“นะๆๆๆๆ ช่วยฉันหน่อยนะ”

“อือๆ” คุณตอบกลับไป ก่อนจะเดินไปหารุ่นน้องคนนั้นด้วยอาการน้อยใจ

“นี่ เอาไปได้ล่ะ” คุณยื่นกระดาษให้ฮิมชาน

“เย้!!! ขอบใจแกมากนะเว้ย” ฮิมชานเข้ามากอดคุณไว้ คุณผลักอิมชานออกก่อนจะขลึงตาใส่เขา

“ย่ะ” คุณพูดกวนตีนเขาก่อนจะเดินออกไป คุณรู้สึกอยากจะร้องไห้เอามากๆ แต่คุณพยายามไม่ร้องออกมา 

เสียงออด ดังขึ้น คุณรีบเก็บของใส่กระเป๋าและวิ่งออกจากห้องให้เร็วที่สุดเพราะคุณไม่อยากให้ ฮิมชานไปส่งที่บ้าน ฮิมชานโทรหาคุณหลายสายแต่คุณไม่รับ ฮิมชานมาหาคุณที่บ้านแต่คุณไม่ออกไปหาเขา

หลัง จากวันนั้นคุณก็พยายามหลบหน้าเขาตลอด พอฮิมชานเข้ามาคุณก็จะคอยหนีเขาตลอด ฮิมชานโทรหาคุณทุกวันแต่คุณก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลย และวันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่คุณจะพยายามหลลบหน้าเขาแต่

“(ชื่อคุณ)แกเป็นอะไร ทำไมต้องคอยหลบหน้าฉันตลอด?” ฮิมชานเดินเข้ามาหาคุณก่อนจะถามคำถามที่ค้างคาเขามาตลอดหลายวัน

“ก็ป่าวนี่” คุณตอบเขาไป

“โกหก แกเป็นอะไรว่ะ”

“ไม่ได้เป็น” 

“แกก็บอกมาดิว่ะ” ฮิมชานพูดออกมาอย่างโมโหและคว้าข้อมือคุณไปบีบจนเกิดรอยแดง

“โอ๊ยยย ฉันเจ็บนะ”

“ก็บอกมาดิแกเป็นอะไร?” ฮิมชานตะคอกใส่คุณ

“ปล่อย นะ ออกไปให้พ้นๆฉันสักที ฉันรำคาน ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับนายแล้วได้ยินมั้ย” คุณตะคอกกลับไปพร้อมกับน้ำตา ฮิมชานอึ้งที่คุณพูดออกมาแบบนั้นแต่เขาตอบกลับมาด้วยถ้อยคำที่เจ็บปวดกว่า

“เออ ฉันก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับแกหรอก” ฮิมชานเดินออกไปด้วยหน้าตาที่โกรธและตาแดงก่ำ คุณยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นและรีบกลับบ้านทันที  หลังจากวันนั้นคุณก็ไม่เห็นฮิมชานอีกเลย

“(ชื่อคุณ) เห็นฮิมชานบ้างป่ะ?” หัวหน้าห้องของคุณเดินมาถามคุณที่นั่งอยู่

“เอิ่ม ไม่เห็นนะ”

“เขาหายไปไหนนะ นี่ก็จะสอบปิดเทอมแล้ว ถ้าเขาไม่มาสอบเขาต้องซ้ำชั้นแน่ๆ”  หัวหน้าพูดบ่นอยู่กับคุณและเดินออกไป 

คุณ ตัดสินใจโทรหาฮิมชานแต่เขาปิดเครื่อง ระหว่างทางที่คุณเดินไปหน้าโรงเรียนคุณเห็นรุ่นน้องคนที่ฮิมชานเคยจีบกำลัง เดินมาทางนี้พอดี คุณเลยเดินไปหารุ่นน้องคนนนั้น

“น้องค่ะ น้องเห็นฮิมชานมั้ยค่ะ?”

“ไม่อ่ะค่ะ น้องไม่ได้คุยกับฮิมชานมาสักพักแล้วอ่ะค่ะ”

“อ่อๆค่ะๆ”  

ไม่ ได้คุยงั้นหรอ? อะไรกันเนี่ย คุณงงกับฮิมชานก่อนที่คุณตัดสินใจไปหาฮิมชานที่บ้านทันที คุณกดออดหน้าบ้านเขาหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เปิดประตูออกมาเลย

“รถก็มีนี่ แล้วไปไหนของเขานะ?” คุณเลยถือวิสาสะปีนรั้วบ้านเขาเข้าไป

“พลั่ก โอ้ยยยเจ็บชะมัด” คุณกระโดดลงจากกำแพงสูงลงมา คุณก้มลงปัดกระโปรงคุณก่อนจะพบว่าขาคุณถูกเหล็กที่รั้วขูดเข้าที่ขาเป็นทางยาว

 “อ๊ากก ก แสบชะมัด” คุณพูดเฉยๆก่อนจะเดินไปที่ประตูบ้านฮิมชาน                         “ก๊อกๆๆ” คุณเคาะประตูบบ้านเขาแต่ก็ไม่มีใครเปิดประตู คุณลองบิดลูกบิดประตูดู                   “อ๊ะ ไม่ได้ล็อค” คุณรีบเดินเข้าไปในบ้านฮิมชาน ทันทีที่เข้าไปคุณก็พบสภาพบ้านที่เละเทะมาก          

“ฮิมชานๆๆ” “ใครอนุญาตให้เธอเข้ามา?” เสียงฮิมชานดังมาจากข้างหลังคุณ           

“ฮิมชานนายทำไมไม่ไปโรงเรียน?” 

“มันเป็นเรื่องของฉัน”

“ใช่มันเป็นเรื่องของนาย แต่นายต้องไปโรงเรียนนะ”

“อย่ามายุ่งกับชีวิตฉัน” ฮิมชานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฮิมชานฉันขอโทษ”

“หึ ขอโทษงั้นหรอ?” ฮิมชานพูดน้ำเสียงเย้ยหยัน 

ฮิมชามเดินเข้ามาใกล้คุณก่อนจะกระชากตัวคุณเข้ามา

“เธอ ต้องการอะไรจากฉันกันแน่? เธอบอกฉันเองไม่ใช่หรอว่าเธอไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉัน แล้วตอนนี้สิ่งที่เธอทำอยู่มันคืออะไร เธอต้องการอะไรห๊า?” ฮิมชานพูดพร้อมน้ำตาที่คลอจากตาสวยของเขา คุณรู้สึกผิดที่ทำให้เขาเสียใจขนาดนี้แต่สิ่งที่คุณทำเพราะคุณไม่อยากรัก เพื่อนของตัวเอง

“ฉันแค่ไม่อยากคิดเกินเลยไปกว่านี้”

“คิดอะไร?” ฮิมชานถามคุณอย่างสงสัย

“ฉัน รักนายได้ยินมั้ย คิม ฮิมชาน ฮึก ฉันรักนาย  ฮึก ฉันชอบนายมานานแล้ว ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันอยากตัดใจจากนาย ฉันไม่อยากเสียนายไป นายเข้าใจฉันมั้ย? ฮึก ฮือออออออ” คุณบอกเขาทั้งน้ำที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย  ฮิมชานดึงคุณเข้ามาก่อนจะทาบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากคุณทันที ฮิมชานบดขยี้ปาก

คุณอย่างแรงจนคุณแสบไปหมด คุณพยายามผลักเขาออกแต่ฮิมชานบดขยี้ปากแรงขึ้น

 “อื้ออออ~~”  ฮิมชานกัดลิ้นหวานของคุณเบาๆเขากวาดลิ้นไปทั่วโพรงปากของคุณ ฮิมชานระบายอารมณ์ผ่านจูบที่มอบให้คุณ ฮิมชานผละริมฝากออกก่อนจะมองคุณด้วยแววตาที่เสียใจ

“ฮิมชาน”

“ฉันก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว(ชื่อคุณ)”  คุณตกใจกับคำพูดของเขา น้ำตาคุณไหลลงมาอีกครั้ง

“นะ นาย.... ฮือออๆๆๆ ฉันขอโทษฮิมชาน ฉันไม่น่าคิดกับนายแบบนี้เลย ฮืออๆๆ”  คุณร้องไห้อย่างหนักจนหน้าตาคุณแดงไปหมด  

“เป็นแฟนกับฉันนะ(ชื่อคุณ)” คุณเบิกตากว้างเมื่อฮิมชานพูดแบบนั้น น้ำตาคุณไหลลงมาอีกครั้ง

“เฮ้ยย ฉันขอเป็นแฟนแค่นี้น้ำตาไหลเลยหรอ ยัยบ๊อง” ฮิมชานพูดติดตลกก่อนจะเช็ดน้ำตาให้คุณ คุณยิ้มออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมา
           “ตกลงจะเป็นมั้ยเนี่ย? ฉันรอคำตอบอบู่นะยัยบ๊อง” 
           “เป็นดิไอเหยิน” คุณยิ้มให้เขา ฮิมชานดีใจยิ้มตาหยีฟันเหยินให้คุณ คุณหัวเราะเบาๆก่อนนจะเข้าไปกอดฮิมชานจนแน่น

“อั๊กกก ฉันหายใจไม่ออกแล้วบ๊องงงงงง~~”

“กอดให้ตายเลยไอเหยินนนน”

 “งั้นฉันจะจูบเธอให้หมดอากาศหายใจเลย” ฮิมชานพูดจบก็จูบคุณอีกครั้ง

ฮิมชานจูบคุณเนิ่นนานจนขาคุณอ่อนแรงแต่ฮิมชานก็จับคุณไว้ในอ้อมแขนแกร่งของเขา เนิ่นนานกว่าฮิมชานจะถอนจูบออกจากคุณ

“อื้อออ~~~ พอแล้ว~~” คุณพูดอ้อนๆก่อนจะผลักหน้าเขาออก

“ขออีกนิดนึงนะ”

“พอแล้วไอเหยิน” คุณดุเขาตาตั้ง

“ก็ได้คับ” ฮิมชานพูดเสียงหงอยๆใส่คุณ

“เฮ้ย ขาเธอไปโดนอะไรมาห๊า?” ฮิมชานตะคอกเสียงดังใส่คุณ

“เอิ่มม เมื่อกี้ฉันปีนรั้วบ้านนายสงสัยมันคงถูกเหล็กขูดเอานะ”

“ทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้างห๊ะ” ฮิมชานยังตะคอกใส่คุณ

“พูดเบาๆก้ได้” คุณบอกฮิมชานก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา

“เดี๋ยวฉันทำแผลให้ นั่งตรงนี้แหละ”

“ค่ะ ออมม่า” คุณประชดเขา

“เดี๋ยวเธอจะโดนมิใช่น้อย” ฮิมชานขู่คุณก่อนจะเดินไปหยิบกล่องบามาทำแผลให้คุณ

ฮิมชานทำแผลให้คุณและก็บ่นยาวเหยียดเป็นตาแก่ เมื่อทำแผลเสร็จฮิมชานก็พาคุณไปทานข้าวนอกบ้านและพาคุณไปส่งที่บ้าน

2เดือนผ่านไป : เพื่อนๆ ในห้องต่างตกใจเมื่อคุณและฮิมชานคบกัน ฮิมชานดูแลคุณอย่างดี เขาไม่เคยล่วงเกินคุณเลย(?) แต่ช่วงนี้นะสิมันมีอะไรแปลกๆ เวลาฮิมชานจ้องมองคุณเหมือนจะกลืนกินคุณเข้าไปทั้งตัว

ช่วงนี้ฮิมชานมักจะชวนคุณไปบ้านเขาบ่อยๆ RrRrrr เสียงโทรศัพท์คุณดังขึ้น คุณเดินเข้าไปดูโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าเป็นฮิมชาน คุณยิ้มออกมาก่อนจะกดรับโทรศัพท์

“ว่าไงเหยิน?” 

“คิดถึงจังเลยคับ” 

“คิดถึงอีกแระ” คุณตอบเขาไปแบบกวนๆ

“มาหาหน่อยได้มั้ยคับ?”

“ยังไม่ว่างเลยอ่ะ กำลังจัดบ้านอยู่เนี่ย”

“คิดถึงจะตายแล้วนะคับ” 

“เว่อร์ล่ะ ฉันจัดบ้านก่อนนะเหยินเดี๋ยวโทรหาใหม่นะ” 

“คับผม อย่านานนะ”

“ค่ะ” คุณวางสายก่อนจะไปจัดการบ้านคุณให้เรียบร้อย

“เสร็จซะที” คุณพูดออกมา

 “บรื้นนนนนน~~~” เสียงรถคันนี้คุณจำได้แม่น

“ไอเหยิน” คุณเดินออกไปเปิดประตูบ้านให้กับบุคคลที่มาเยือน

“มาทำไมเนี่ย?” คุณถามเขาทันทีที่เขาลงจากรถ

“ก็เหยินคิดถึงไง” ฮิมชานเดินเข้ามากอดคุณก่อนจะเอาหน้าหวานๆของเขามาถูที่แขนของคุณ 

“หิวจังเลยคับอยากกินเธอจัง”

“หือ ว่าไงนะ?” คุณถามเขาอีกที

“อ่อๆ ป่าวคับ บอกว่าหิวจังอยากกินข้าว”

“ไปกินดิมีกับข้าวที่นายชอบด้วยนะ” คุณบอกก่อนจะหันหลังและเดินไปเก็บของ $ฮิมชานเข้ามาดึงแขนคุณให้หันหน้าไปหาเขาก่อนจะบอกว่า

“ชอบกินแบบนี้มากกว่า” ฮิมชานพูดจบก็บรรจงจูบลงบนปากหวานของคุณ เนิ่นนานที่ฮิมชานจูบปากคุณ

                      ----------------------- ฉากอันตราย ตามหาได้ในไบโอทวิต --------------------

#END

อ่านแล้วเม้น + โหวตด้วยนะค่ะ ให้กำลังใจด้วยนะ
ฉากอันตรายตามหาได้ในไบโอทวิต @ficbapyessir